ਤੋਪਾਂ ਅੱਗੇ, ਟੈਂਕਾਂ ਥੱਲੇ ਕਿੱਥੇ ਨਾ ਸੁੱਟੇ ਗਏ.

ਕੁਕਨੂਸ ਦੇ ਜਾਏ ਬੱਸ ਅਸੀਂ ਨਾ ਮਰੇ|

ਇਹ ਸਲੀਕਾ ਹੀ ਸੀ ਜ਼ਖਮ ਦੇਣ ਦਾ ਉਹਦਾ,

ਕਿ ਮੌਸਮ ਆਏ-ਗਏ, ਇਹ ਨੇ ਹਰੇ ਦੇ ਹਰੇ|

ਸੁੱਕੇ ਪੱਤਿਆਂ ਨੂੰ ਡਰ ਹਰਦਮ ਚਿੰਗਾੜੀ ਦਾ,

ਹੈ ਜੋ ਅੱਗ ਦਾ ਗੋਲਾ ਉਹ ਸੂਰਜ ਕੀ ਸੜੇ|

ਧੁੱਪ ਕਰੜੀ, ਲੁੱਕ ਪਿਘਲ ਪੈਰਾਂ ਨੂੰ ਚਿਪਕੇ,

ਲੂ ਲੱਗੇ ਤੋਂ ਸੁਣਿਆ ਕਦੇ? ਲੋਹਾ ਵੀ ਢਲੇ|

ਬੁਝਣ ਨਾ ਦਿੱਤਾ ਦੇਖ ਦੀਵਾ ਤੇਰੇ ਪਿਆਰ ਦਾ,

ਉਹ ਕੱਲ੍ਹ ਵੀ ਬਲਿਆ, ਉਹ ਅੱਜ ਵੀ ਬਲੇ|

ਕਤਲ ਕਰਕੇ ਕਾਤਿਲ ਜਦੋਂ ਖੁਦ ਹੀ ਰੋ ਦਵੇ,

ਐਹੋ ਜਿਹੀ ਮੌਤ ਜੇ ਨਾ ਮਰੇ ਤਾਂ ਕੀ ਮਰੇ|