ਨਜ਼ਮ

ਇਹ ਜੋ ਸਾਗਰ ਦੀ ਹਲਚਲ
ਇਹ ਜੋ ਲਹਿਰਾਂ ਦਾ ਸ਼ੋਰ ਹੈ|
ਡੋਲੇ ਪਾਣੀ 'ਤੇ ਜਦ ਕਿਸ਼ਤੀ 
ਚੜ੍ਹਦੀ ਦਿਲ ਨੂੰ ਲੋਰ ਹੈ|

ਦੀਵੇ ਜਗਦੇ ਜੇ ਬੁਝਾਉਂਦੀ 
ਅੱਗ ਫੈਲਾਉਂਦੀ ਵੀ ਏ ਹਵਾ,
ਸੁਲਗਾ ਸਹੀ ਤਾਂ ਇੱਕ ਚਿੰਗਾੜੀ 
ਜੇ ਹਨੇਰੀਆਂ ਦਾ ਜ਼ੋਰ ਹੈ|

ਜੋ ਧਰੂ ਦੇਖ ਤੁਰਦੇ ਨੇ
ਉਹ ਝਾਕ ਰੱਖਦੇ ਨੀ ਚੰਨ ਦੀ,
ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਰਸਤੇ ਹੋਰ ਨੇ 
ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਮੰਜ਼ਿਲ ਹੋਰ ਹੈ|

ਰਾਤ ਬਣ ਕੇ ਵੀ ਆਏ 
ਚਾਹੇ ਧੁੰਦ ਬਣ ਛਾ ਜਾਏ,
ਨਾ ਕਦੇ ਛੁਪ ਨੇਰਾ ਸਕੇ 
ਐਸੀ ਸੂਰਜ ਦੀ ਲਿਸ਼ਕੋਰ ਹੈ|