ਯਾਦ 

ਸਿਖਰ ਦੁਪਹਿਰੇ ਸੂਰਜ ਹੁੰਦੈ
ਅੰਬਰੀਂ ਲਟਕਦਾ ਚਮਕਦਾ
ਕੰਡਿਆਂ  ਵਾਂਗ ਲੜਦਾ
ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਟੁਕੜਾ
ਦਿਨ ਢਲੇ ਤੋਂ
ਪਰਛਾਵੇਂ ਵੱਡੇ ਕਰਨ ਲੱਗਦਾ ਏ
ਕੂਲਾ ਕੂਲਾ ਲੱਗਦਾ 
ਛਿਪਦਾ ਹੋਇਆ 
ਬਿਖੇਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਲਾਲੀ 
ਅੱਧੇ ਆਸਮਾਨ 'ਚ
ਤੇ ਸੁਬ੍ਹਾ ਤੱਕ 
ਸਮੁੱਚੀ ਰਾਤ ਪਿੱਛੇ 
ਉਹਦੇ ਲੁਕੇ ਹੋਣ ਦਾ
ਭੁਲੇਖਾ ਬਣਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ
ਕੁਝ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੀ 
ਯਾਦ ਕਰਾਂਗੇ 
ਤੈਨੂੰ ਅਸੀਂ 
ਸਾਡੇ ਪਿਆਰੇ ਕਾਮਰੇਡ...

ਪਹਾੜ ਮੈਨੂੰ ਧੂਹ ਪਾਉਂਦੇ ਹਨ 
ਨਿਵਾਣਾਂ ਤੋਂ ਮੈਨੂੰ 
ਨਫ਼ਰਤ ਹੈ 
ਤੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ 
ਪਹਾੜ ਤੇ ਨਿਵਾਣਾਂ 
ਨਾਲੋ-ਨਾਲ ਚੱਲਦੇ ਹਨ 
ਪਹਾੜ ਦੀ ਟੀਸੀ ਵੱਲ ਹਰ ਕਦਮ 
ਨਿਵਾਣਾਂ ਨੂੰ 
ਹੋਰ ਡੂੰਘੇਰਾ 
ਹੋਰ ਡਰਾਉਣਾ 
ਹੋਰ ਘ੍ਰਿਣਤ 
ਬਣਾਉਂਦਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ....

ਸੂਰਜ ਨਹੀਂ 
ਤਾਂ ਚੰਦਰਮਾ ਹੋਵੇਗਾ 
ਚੰਦਰਮਾ ਨਹੀਂ 
ਤਾਰਿਆਂ ਦੇ ਕਾਫ਼ਲੇ ਹੋਣਗੇ
ਤਾਰੇ  ਨਹੀਂ
ਤਾਂ ਜੁਗਨੂੰਆਂ ਦੇ ਝੁੰਡ ਹੋਣਗੇ 
ਜੁਗਨੂੰ ਨਹੀਂ 
ਤਾਂ ਬਿਜਲੀਆਂ ਹੋਣਗੀਆਂ
ਲਿਸ਼ਕਦੀਆਂ 
ਧਰਤੀ ਕਦੇ 
ਚਾਨਣ ਵਿਹੂਣੀ 
ਹੋ ਸਕਦੀ ਨਹੀਂ ....