ਪਿਆਰ ਤੇ ਸੰਸਾਰ
ਇਕੱਲਤਾ ਦੀਆਂ ਖਾਮੋਸ਼ ਇੱਲਾਂ
ਮੇਰੇ ਸਿਰ ਤੇ ਮੰਡਰਾਉਣ ਲਗਦੀਆਂ ਹਨ
ਤੇ ਮੈਂ
ਪਿਘਲ ਕੇ ਖੁਦ 'ਚ ਡੁੱਬਣ ਲਗਦਾ ਹਾਂ
'ਮਿਥਿਆ' ਦਾ ਮੱਕੜਾ
ਮੇਰੀ ਸੋਚ ਦੀਆਂ ਵਲਗਣਾਂ ਨੂੰ
ਬੰਨਣ ਲੱਗਦਾ ਹੈ
ਰਾਖਸ਼ਸ਼ੀ ਲਾਰ੍ਹ ਦੀਆਂ ਤੰਦਾਂ 'ਚ
ਗ੍ਰੰਥਾਂ 'ਚੋਂ ਗਰਮ ਲੁੱਕ ਦੇ ਤੁਪਕੇ
ਮੇਰੀ ਰੂਹ 'ਤੇ ਟਪਕਣ ਦੀ
ਉਸਨੂੰ ਜਲਾ ਕੇ ਦਾਗੀ ਕਰਨ ਦੀ
ਤਿਆਰੀ ਕਰਨ ਲਗਦੇ ਹਨ
ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਛਪ ਗਿਆ
ਤੇਰੇ ਬੁੱਲਾਂ ਦੀ ਛੋਹ ਦਾ
ਕੋਮਲ ਅਹਿਸਾਸ
ਮਹਿਸੁਸ ਕਰਵਾਉਂਦਾ ਹੈ ਹੋਂਦ
ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਵਿਚਰਦੇ ਮਾਦੇ ਦੀ
ਮੈਂ ਦੇਖਦਾ ਹਾਂ
ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਪੂਰਾ ਸੰਸਾਰ
ਤੇ ਉਸ ਸੰਸਾਰ 'ਚ ਤੁਰੇ ਫਿਰਦੇ ਮਨੁੱਖ
ਆਪਣੇ ਆਪਣੇ ਹਾਲਾਤਾਂ ਨਾਲ
ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਕਿਤੇ
ਤੂੰ ਹੁੰਨਾ ਏਂ
ਭਰ ਕੇ ਆਪਣੇ ਦਿਲ 'ਚ
ਮੇਰੇ ਲਈ ਪਿਆਰ
ਤੇ ਮੈਂ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨ ਹੋ ਉੱਠਦਾ ਹਾਂ ਸੋਚ ਕੇ
ਕਿ ਕਿੰਝ ਲੋਕੀਂ
ਪਿਆਰ ਤੇ ਸੰਸਾਰ ਨੂੰ
ਅਲੱਗ ਕਰਕੇ ਦੇਖਦੇ ਹਨ...
