Monday, October 16, 2017

ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਦੁਨੀਆਂ ਭਰ ਦੇ ਕਲਾਕ
ਰੋੜੀਕੁੱਟ ਅੱਗੇ ਸੁੱਟ ਘੱਤੇ
ਸਰਕਾਰੀ ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ ਵਰਤ ਕੇ ਸੁੱਟੇ
ਛਾਪੇ ਦੇ ਕਾਗਜ਼ ਸਮਝ
ਹਨੇਰੇ ਦੀ ਛਾਂਵੇਂ ਖਿਲਾਰ ਛੱਡੇ
ਜ਼ਮੀਰ ਦੇ ਸੂਰਜ
ਉਹ ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਵੱਲੋਂ
ਮੈਨੂੰ, ਘਰ ਛੱਡਣ ਵਕਤ ਦਿੱਤੀ
ਗੁੱਟਘੜੀ ਵੀ ਲੈ ਗਏ
ਤੇ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਦੀ ਸਾਂਭ ਕੇ ਰੱਖੀ
ਮੇਰੀ ਪਹਿਲੀ ਗੁੱਟਘੜੀ ਵੀ
ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਵਕਤ ਦਾ ਅੰਤ
ਐਲਾਨ ਦਿੱਤਾ
ਉਸ ਔਰਤ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਰ ਕੀਤਾ
ਕਿ ਵਕਤ ਦੇ ਅੰਤ ਦਾ ਮੈਨੂੰ ਵਾਸਤਾ ਪਾਵੇ
ਜਿਸਨੇ ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ 'ਚ
ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਮੇਰਾ ਮੱਥਾ ਚੁੰਮਿਆ ਸੀ
ਤੇ ਉਸ ਔਰਤ ਨੂੰ ਵੀ
ਜੋ ਪਹਿਲੀ ਸੀ ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ
ਜਿਸਦਾ ਮੈਂ ਮੱਥਾ ਚੁੰਮਿਆ ਸੀ
ਪਰ ਭੁੱਲ ਗਏ ਉਹ
ਵਕਤ ਤਾਂ
ਚੰਨ ਦਾ ਧਰਤੀ ਦੁਆਲੇ
ਧਰਤੀ ਦਾ ਚੰਨ ਸਮੇਤ
ਸੂਰਜ ਦੁਆਲੇ
ਸੂਰਜ ਦਾ ਧਰਤੀ ਤੇ ਚੰਨ ਉਂਗਲੀ ਲਾ ਕੇ 
ਅਕਾਸ਼ ਗੰਗਾ ਦੇ ਗੇੜੇ ਕੱਢਣਾ ਹੈ
ਵਕਤ ਕਿਸੇ ਵੀ ਚੀਜ਼ ਦਾ
ਸ਼ੁਰੂ ਤੋਂ ਅੰਤ ਦਾ ਸਫਰ ਹੈ
ਵਕਤ
ਪਦਾਰਥ ਦੀ ਗਤੀ ਹੈ
ਵਕਤ 'ਅਸੀਂ' ਤੋਂ 'ਮੈਂ' ਦਾ ਸਫ਼ਰ ਹੈ 
'ਮੈਂ' ਤੋਂ 'ਅਸੀਂ' ਦਾ ਵੀ
ਜਦ ਤੱਕ 'ਮੈਂ' ਹਾਂ 
ਮੇਰੇ ਲਈ ਵਕਤ ਦਾ ਅੰਤ ਨਹੀਂ ਹੈ 
ਜਦੋਂ ਤੱਕ 'ਅਸੀਂ' ਹਾਂ 
'ਸਾਡੇ' 'ਚੋਂ ਇੱਕ ਵੀ ਹੈ 
ਸਾਡੇ ਲਈ ਵਕਤ ਦਾ ਅੰਤ ਨਹੀਂ ਹੈ.... 

Friday, December 23, 2016

ਖਬਰਾਂ ਪੜ੍ਹਨੀਆਂ ਰੋਜ਼
ਦਰਦਨਾਕ ਹਾਦਸਿਆਂ ਦੀਆਂ
ਲੋਕਾਂ ਉੱਤੇ ਹੁੰਦੇ ਜਬਰ ਦੀਆਂ
ਧਰਮਾਂ ਦੇ ਨਾਂ 'ਤੇ ਜ਼ਿਬ੍ਹਾ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਬੱਚੇ
ਸ਼ਰੇਬਜ਼ਾਰ ਡਿੱਗਦੇ ਬਜੁਰਗ ਮਾਂ ਦੇ ਅੱਖੋਂ ਹੰਝੂ
ਗੋਲੀਆਂ ਦੇ ਵਿੰਨ੍ਹੇ ਪਿੰਡੇ
ਤਰਲੇ ਪਾਉਂਦੇ ਹੱਥ,
ਤੇ ਕਿੰਨਾ ਕੁਝ ਅਣਮਨੁੱਖੀ
ਪਰ ਕਰਨਾ ਕੁਝ ਨਾ
ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਲਈ
ਰੋਟੀ ਦੇ ਬੁਰਕ ਤੋੜਕੇ ਹਲਕ ਵਿੱਚ ਧੱਕਣੇ
ਬਣਾ ਲੈਣਾ ਜ਼ਿੰਦਗੀ
ਇੱਕ ਦਿਨ ਬਣਾ ਦੇਵੇਗਾ ਤੁਹਾਨੂੰ
ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਸੰਗੀ
ਜਿਹਨਾਂ ਨੂੰ ਤੁਸੀਂ ਅੱਜ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਦੇ ਹੋ
ਜਾਂ ਘੱਟੋ-ਘੱਟ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਨ ਦਾ ਦਿਖਾਵਾ ਤਾਂ ਕਰਦੇ ਹੋ
ਯਾਦ ਰਖਿਓ,
ਇੱਕ ਦਿਨ ....

Wednesday, November 30, 2016

ਮੈਂ ਜਦ ਜਦ ਵੀ ਵਰ੍ਹਸਾਂ
ਤੇਰੇ ਕੋਲ਼ ਅਾਵਾਂ
ਓ ਸਾਗਰ 
ਮੋੜਦਾ ਰਹੀਂ 
ਮੈਨੂੰ 
ਵਜੂਦ ਮੇਰਾ...

Sunday, September 11, 2016

ਰੂਹ ਦੀ ਘਾਟੀ '
ਲਗਾਤਾਰ ਗੂੰਜ ਬਣ ਵਿਚਰਦੀ
ਇੱਕ ਉਦਾਸੀ
ਮੈਨੂੰ ਖੁਸ਼ੀ ਭਰੇ ਹਰਫ਼ ਲਿਖਣ ਲਈ
ਪ੍ਰੇਰਦੀ ਹੈ
ਰਾਤ ਦਾ ਹਨੇਰਾ ਮੈਨੂੰ
ਸਵੇਰ ਉਡੀਕਣ ਦਾ ਸੁਨੇਹਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ
ਇੱਕ ਨਾਉਮੀਦੀ ਨੇ
ਉਮੀਦਾਂ ਦੀਆਂ
ਢੇਰ ਸਾਰੀਆਂ ਸ਼ੁਭ ਇਛਾਵਾਂ ਭੇਜੀਆਂ ਹਨ
ਇੱਕ ਅਰੁੱਕ ਖਿੱਚ ਕਾਰਨ
ਮੈਂ ਦੂਰ ਭੱਜ ਜਾਣਾ
ਲੋਚਦਾ ਹਾਂ
ਇੱਕ ਸਾਂਝੀ ਨਫ਼ਰਤ
ਮੈਨੂੰ ਨੇੜੇ-ਨੇੜੇ ਰੱਖਦੀ ਹੈ
ਵਰਤਮਾਨ ਦਾ ਠਹਿਰਾਅ
ਭਵਿੱਖ ਦੇ ਤੂਫਾਨਾਂ ਦਾ ਸੁਪਨਾ ਵੇਖਣ ਦਾ
ਸੱਦਾ ਦੇ ਰਿਹਾ ਹੈ
ਦੌੜਦੇ ਜਾ ਰਹੇ ਪਲ
ਮੈਨੂੰ ਟਿਕਾਅ ਨਾਲ
ਕਦਮ ਪੁੱਟਣ ਲਈ ਨਸੀਹਤਾਂ ਦੇ ਰਹੇ ਹਨ...

Wednesday, July 6, 2016

ਪਿੰਡਾ ਜਲਾ ਕੇ 
ਹਿੱਕ ਉਚੇੜ ਕੇ 
ਤਿਆਰ ਕਰਨਾ ਖੁਦ ਨੂੰ 
ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਫ਼ਸਲ ਲਈ 
ਮੇਰੇ ਵਤਨ ਪੰਜਾਬ 
ਸਿੱਖਿਆ ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਮਿੱਟੀ ਤੋਂ... 

--- 

ਦੁੱਖਦਾਈ ਘੜੀਆਂ ਵਿੱਚ 
ਸੰਭਵ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ 
ਕਵੀ ਹੋ ਜਾਣਾ, 
ਕਵੀ ਹੋ ਜਾਣਾ 
ਸੰਭਵ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ 
ਦੁਖਦਾਈ ਘੜੀਆਂ ਹੰਢਾਏ ਬਿਨਾਂ.. 

Sunday, February 14, 2016

ਫਿਰ ਬਹਾਰ ਆਈ ਹੈ, ਮੁਬਾਰਕ ਓ ਦੋਸਤੋ
ਧਰਤ ਹਰਿਆਈ ਹੈ, ਮੁਬਾਰਕ ਓ ਦੋਸਤੋ
ਇੰਤਜ਼ਾਰ, ਇੰਤਜ਼ਾਰ, ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਿਸੇ ਦਾ
ਜਾਗੀ ਆਸ਼ਨਾਈ ਹੈ,
ਮੁਬਾਰਕ ਓ ਦੋਸਤੋ
ਫਿਰ ਬਹਾਰ ਆਈ ਹੈ, ਮੁਬਾਰਕ ਓ ਦੋਸਤੋ....


ਨਿੱਘੀ, ਨਿੱਘੀ, ਹੋ ਗਈ ਧੁੱਪ ਹੈ
ਤਿੜਕੀ, ਤਿੜਕੀ, ਠੰਢੀ ਚੁੱਪ ਹੈ
ਰੰਗਾਂ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰੋ ਯਾਰੋ
ਅੱਗੇ, ਫੁੱਲ ਖਿੜਨੇ, ਕਣਕ ਪੱਕਣੇ
ਦੀ ਰੁੱਤ ਹੈ
ਹਮਕਦਮ, ਹਮਕਦਮ, ਹਮਕਦਮ ਸੀ ਕਦੇ
ਉਹ ਵੀ ਯਾਦ ਆਈ ਹੈ,
ਮੁਬਾਰਕ ਓ ਦੋਸਤੋ
ਫਿਰ ਬਹਾਰ ਆਈ ਹੈ, ਮੁਬਾਰਕ ਓ ਦੋਸਤੋ ...


ਖੁੱਲ੍ਹ ਰਹੀਆਂ ਮਿੱਟੀ ਦੀਆਂ ਗੁੰਝਲਾਂ ਨੇ
ਉੱਠ, ਉੱਠ, ਬਹਿੰਦੀਆਂ ਕਰੂੰਬਲਾਂ ਨੇ
ਪਲੋਸੇ ਧੁੱਪ ਆ ਆ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ
ਜਿਉਂ ਵਾਲਾਂ 'ਚ ਮਹਿਬੂਬ ਦੀਆਂ
ਉਂਗਲਾਂ ਨੇ
ਕਿ ਮਿਲੀਂ ਹੋ ਕੇ ਹਾਣਦਾ ਹਾਣਦਿਆ  
ਉਹਦੀ ਫਰਮਾਇਸ਼ ਆਈ ਹੈ,
ਮੁਬਾਰਕ ਓ ਦੋਸਤੋ
ਫਿਰ ਬਹਾਰ ਆਈ ਹੈ, ਮੁਬਾਰਕ ਓ ਦੋਸਤੋ ...


Tuesday, February 9, 2016

ਤੋਪਾਂ ਅੱਗੇ, ਟੈਂਕਾਂ ਥੱਲੇ ਕਿੱਥੇ ਨਾ ਸੁੱਟੇ ਗਏ.
ਕੁਕਨੂਸ ਦੇ ਜਾਏ ਬੱਸ ਅਸੀਂ ਨਾ ਮਰੇ|

ਇਹ ਸਲੀਕਾ ਹੀ ਸੀ ਜ਼ਖਮ ਦੇਣ ਦਾ ਉਹਦਾ,
ਕਿ ਮੌਸਮ ਆਏ-ਗਏ, ਇਹ ਨੇ ਹਰੇ ਦੇ ਹਰੇ|

ਸੁੱਕੇ ਪੱਤਿਆਂ ਨੂੰ ਡਰ ਹਰਦਮ ਚਿੰਗਾੜੀ ਦਾ,
ਹੈ ਜੋ ਅੱਗ ਦਾ ਗੋਲਾ ਉਹ ਸੂਰਜ ਕੀ ਸੜੇ|

ਧੁੱਪ ਕਰੜੀ, ਲੁੱਕ ਪਿਘਲ ਪੈਰਾਂ ਨੂੰ ਚਿਪਕੇ,
ਲੂ ਲੱਗੇ ਤੋਂ ਸੁਣਿਆ ਕਦੇ? ਲੋਹਾ ਵੀ ਢਲੇ|

ਬੁਝਣ ਨਾ ਦਿੱਤਾ ਦੇਖ ਦੀਵਾ ਤੇਰੇ ਪਿਆਰ ਦਾ,
ਉਹ ਕੱਲ੍ਹ ਵੀ ਬਲਿਆ, ਉਹ ਅੱਜ ਵੀ ਬਲੇ|

ਕਤਲ ਕਰਕੇ ਕਾਤਿਲ ਜਦੋਂ ਖੁਦ ਹੀ ਰੋ ਦਵੇ,
ਐਹੋ ਜਿਹੀ ਮੌਤ ਜੇ ਨਾ ਮਰੇ ਤਾਂ ਕੀ ਮਰੇ|

Saturday, November 14, 2015

ਤੇਰਾ ਕੋਲ ਹੋਣਾ
ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਨੂੰ
ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਭਰ ਦਿੰਦਾ ਸੀ
ਤੇ ਤੇਰਾ ਦੂਰ ਹੋਣਾ ਵੀ
ਮੈਂ ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ
ਤੇਰੀ ਹੋਂਦ ਨੂੰ
ਪਿਆਰਦਾ ਹਾਂ
ਤੇਰੀਆਂ ਯਾਦਾਂ
ਤੇਰੀ ਹੋਂਦ ਦੀ
ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਹਨ.... 

Sunday, August 2, 2015

ਹਨੇਰੇ ਸਮਿਆਂ ਵਿੱਚ ਜੀਣਾ

ਖਰਾਬ ਟੂਟੀ 'ਚੋਂ 
ਪਲ-ਪਲ ਡਿੱਗਦਾ ਪਾਣੀ 
ਹਨੇਰੇ ਸਮਿਆਂ 'ਚ 
ਬੂੰਦ ਬੂੰਦ ਕਿਰਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ 
----------
----------
ਕੁਝ ਦੇਰ ਬਾਅਦ 
ਸੈਨੀਟਰੀ ਦੀ ਇੱਕ ਦੁਕਾਨ 
"ਬਾਈ ਜਰ!
ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਟੂਟੀ ਦੇ, ਪਿੱਤਲ ਦੀ...."

ਵਹਿਣ


ਬਹੁਤ ਧੂੜ ਭਰੀ ਹਨੇਰੀ ਸੀ ਉਹ
ਕੁਝ ਦਿਖਾਈ ਨਹੀਂ ਦੇ ਰਿਹਾ ਸੀ
ਜਿਹਨਾਂ ਨੂੰ ਦਿਖਾਈ ਦੇ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕੁਝ-ਕੁਝ
ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਵਾਲਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਸੀ
ਬਹੁਤ ਧੂੜ ਭਰੀ ਹਨੇਰੀ ਸੀ ਉਹ
ਹਨੇਰਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਭਾਵੇਂ
ਪਰ ਸੀ ਹਨੇਰਾ ਹੀ
ਘੰਟਾ ਘਰ ਦਾ ਮੀਨਾਰ ਦਿਖ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ ਸੀ
ਦਰਿਆ ਅਦਿੱਖ ਹੋ ਗਏ
ਸੜਕਾਂ ਦੀਵਾਰਾਂ ਬਣ ਗਈਆਂ
ਦੀਵਾਰਾਂ ਘਰ ਬਣ ਗਈਆਂ
ਘਰ ਚਿੜੀਆਘਰ
ਚਿੜੀਆਘਰ ਦੇ ਜਾਨਵਰ ਛੁੱਟ ਗਏ
ਚੌਕੀਦਾਰਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਧੂੜ ਪਾਕੇ
ਪੰਛੀ ਪਰ ਤੁੜਾ ਬੈਠੇ
ਬੁੱਤਾਂ ਵਿੱਚ ਵੱਜ-ਵੱਜ
(ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਬੁੱਤ ਬਹੁਤ ਸਨ)
ਬਾਜ਼ ਬੱਦਲ ਲੱਭਣ ਨਿਕਲ ਗਏ
ਤੇ ਬਹੁਤੇ ਆਪਣੇ ਪਰਾਂ ਉੱਤੇ ਪਈ
ਧੂੜ ਝਾੜਨ ਬੈਠ ਗਏ ਸ਼ਾਇਦ

ਲੋਕ ਉਡੀਕ ਰਹੇ ਹਨ
ਉਡੀਕ  
ਲੋਕਾਂ ਜਿੰਨੀ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ
ਪਹਿਲੀ ਉਡੀਕ ਨਹੀਂ ਹੈ ਇਹ ਉਹਨਾਂ ਦੀ
ਉਹਨਾਂ ਕੀਤੀਆਂ ਹਨ ਉਡੀਕਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਵੀ
ਸਦੀਆਂ ਤੱਕ
ਉਹਨਾਂ ਕੋਲ ਤਜ਼ਰਬਾ ਹੈ
ਪੀੜ੍ਹੀ ਦਰ ਪੀੜ੍ਹੀ ਜੋ ਤੁਰਿਆ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ   
ਇਸ ਤਜ਼ਰਬੇ ਵਿੱਚੋਂ ਉਪਜਿਆ ਭਰੋਸਾ ਹੈ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ
ਧੂੜ ਦੇ ਬੈਠਣ ਦਾ
ਧੂੜ
ਜੋ ਅਜੇ ਵੀ ਲਟਕ ਰਹੀ ਚੌਗਿਰਦੇ
ਧੂੜ ਨੇ ਬੈਠਣਾ ਹੀ ਹੈ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ
ਬੈਠੀ ਹੋਈ ਧੂੜ ਉੱਤੇ
ਬਣੇ ਭੇੜੀਏ ਤੇ ਲੂੰਬੜ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਦੇ ਨਿਸ਼ਾਨ
ਪਛਾਣ ਲੈਣਗੇ ਲੋਕੀਂ
ਤੇ ਉਸ ਦਿਨ
ਹਨੇਰੀ
ਫਿਰ ਚੱਲੇਗੀ.....